Nie
zabierać NIC. Być po prostu w „nic”. To droga wyznaczona przez samego Jezusa w
Ewangelii, którą dziś słyszymy. Droga o której pisał św. Jan od Krzyża:
„1. Aby dojść do smakowania wszystkiego, nie chciej smakować czegoś w
niczym. Aby dojść do poznania wszystkiego, nie chciej poznawać czegoś w niczym.
Aby dojść do posiadania wszystkiego, nie chciej posiadać czegoś w niczym. Aby
dojść co tego, by być wszystkim, nie chciej być czymś w niczym.
2. Aby dojść do tego, w czym nie smakujesz, powinieneś iść przez
to, czego nie smakujesz. Aby dojść do tego, czego nie poznajesz, masz iść przez
to, czego nie poznajesz. Aby dojść do posiadania tego, czego nie posiadasz,
masz iść przez to, czego nie posiadasz. Aby dojść do tego, czym nie jesteś,
masz iść przez to, czym nie jesteś.
3. Gdy zatrzymujesz się nad czymś, przestajesz dążyć do
wszystkiego. Aby dojść całkowicie do wszystkiego, musisz zaprzeć się siebie
całkowicie we wszystkim. A gdy dojdziesz do posiadania wszystkiego, masz to
posiadać nie p…
Wszystko w świecie ma naturę wyczekującą...jakby wciąż niepełną, zmuszoną do pytania o następny krok. Bywa, że zuchwale myślimy, że znamy drogę ale czy na pewno? Patrzę na Jezusa, wydanego na cierpliwe oczekiwanie "godziny", jest pokorny w czekaniu, poddany Słowu Ojca, jest PROWADZONY. Wszyscy jesteśmy prowadzeni, jedni mniej, drudzy bardziej świadomie. Pytanie, które stawiam brzmi: KTO MNIE PROWADZI? Psychologia powie nam, "bądź Panem Swego losu", weź życie w swoje ręce, kształtuj osobowość. Patrzę na Jezusa, PROWADZONEGO i dochodzę do wniosku, że życie domaga się zawierzenia Prowadzeniu. Potrzeba celów i konsekwencja w dążeniu do nich jest niezmiernie ważna, jednak nie mam wpływu na to przez jakie krainy poprowadzi mnie ów PROWADZĄCY do owych wyznaczonych sobie celów. Właściwie jestem ślepcem udającym widzącego. Bo wiara idzie po omacku podając dłoń PROWADZĄCEMU.... 
Komentarze
Prześlij komentarz
skomentowali