Święto więzi

-
Dziś święto zakochanych. Każdy pragnie otrzymać od kogoś choć skromny dowód miłości. A w Kościele patronują nam dwie postaci Cyryl i Metody. To dzisiejsze święto z punktu widzenia Kościoła można nazwać świętem więzi, które owocują DOBREM. Dzięki poświęceniu i zapałowi Cyryla i Metodego przybyła na nasze ziemie Ewangelia. Sprawmy, by nasze więzi były nośnikiem Ewangelicznych wartości nie tylko dla nas, ale i dla tych do których jesteśmy posłani, dla otoczenia w jakim żyjemy.

Komentarze

  1. Anonimowy17 lutego 2012 12:23

    Bardzo ciekawy blog, będę tutaj zaglądać.
    Dziękuję i pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

skomentowali

Popularne posty z tego bloga

Nic.

-
Obraz
Nie zabierać NIC. Być po prostu w „nic”. To droga wyznaczona przez samego Jezusa w Ewangelii, którą dziś słyszymy. Droga o której pisał św. Jan od Krzyża:
„1. Aby dojść do smakowania wszystkiego, nie chciej smakować czegoś w niczym. Aby dojść do poznania wszystkiego, nie chciej poznawać czegoś w niczym. Aby dojść do posiadania wszystkiego, nie chciej posiadać czegoś w niczym. Aby dojść co tego, by być wszystkim, nie chciej być czymś w niczym.
2. Aby dojść do tego, w czym nie smakujesz, powinieneś iść przez to, czego nie smakujesz. Aby dojść do tego, czego nie poznajesz, masz iść przez to, czego nie poznajesz. Aby dojść do posiadania tego, czego nie posiadasz, masz iść przez to, czego nie posiadasz. Aby dojść do tego, czym nie jesteś, masz iść przez to, czym nie jesteś.
3. Gdy zatrzymujesz się nad czymś, przestajesz dążyć do wszystkiego. Aby dojść całkowicie do wszystkiego, musisz zaprzeć się siebie całkowicie we wszystkim. A gdy dojdziesz do posiadania wszystkiego, masz to posiadać nie p…
Czytaj więcej

Mistyka nocy i kryzysu.

-
Obraz
Śnisz mi się obco. Dal bez tła, 
Wieczność się w chmurach błyska. 
Lecimy razem. Mgła i mgła! 
Bóg, ciemność i urwiska. 
B.Leśmian "We śnie"
Pewnego razu obudził go blask, jasność rażąca oczy. Nie wiedział co to i skąd, rozglądał się więc, szukając źródła jasności. Ona jednak już poszła, spełniając pokornie swoje zadanie. 
Od tej minuty życie zmieniło się. On przybrał skrzydła, przestał się bać.
Przygarnął kobietę którą kochał, choć była ciężarna bez spędzonej wspólnie nocy...Skąd było to światło? I co to była za noc? Że zasypiając wątpiącym zbudził się jako mąż wiary. I takim już pozostał.
Noc. Termin mistyczny. Zagadka, niewiadoma i chęć poznania. Noc była na początku i jest praźródłem do którego nieustannie wracamy. Ona rodzi sny.
W nocy, nie widzimy dokładnie. Szukamy po omacku i błądzimy. Dlatego utożsamiana jest ze stanem kryzysu, zwątpienia, kojarzona bywa z opuszczeniem, lub tęsknotą.
Być może dlatego Ewangelia Mateusza wydobywa się ze Starego Testamentu poprzez gwiazdę. Pisan…
Czytaj więcej

Gdzie jest dusza?

-
Obraz
Dzisiejsza religijność mocno zaplątana jest w sidła różnych prądów myślowych. Plącze ją mocno źle rozumiana psychologia, filozofie bliskiego wschodu i lęk, który z dziedzin typowo świeckich, przenosimy na religijność.
Doświadczenie religijne jest rzeczywistością niezwykle intymną i dotykającą w człowieku takich rejonów, które nie obejmuje ani psychika ani intelekt. W teologii dogmatycznej miejsce to nazywamy nous. I choć dlawiększości czytelników pojęcie to z pewnością okaże się enigmatyczne, warto postarać się o rozpowszechnienie dyskusji o nous.
Arystoteles mówił, że jest to boska część duszy, Platon że to jej część rozumna, Plotyn nazywał je emanacją boskiej natury w człowieku. Wszyscy zgodni byli co do jednego: nous, jest właściwością duszy ludzkiej. Najbliżej katolickiej prawdy był jednak Platon, bo dogmatyka powie nam, że nous, to umysł.
Trzeba tu dopowiedzieć, że umysł to nie jest to samo co mózg…Umysł nie koniecznie „mieszka” w mózgu. Jeśli jednak stanowi rozumną część duszy, mo…
Czytaj więcej