Święto więzi

-
Dziś święto zakochanych. Każdy pragnie otrzymać od kogoś choć skromny dowód miłości. A w Kościele patronują nam dwie postaci Cyryl i Metody. To dzisiejsze święto z punktu widzenia Kościoła można nazwać świętem więzi, które owocują DOBREM. Dzięki poświęceniu i zapałowi Cyryla i Metodego przybyła na nasze ziemie Ewangelia. Sprawmy, by nasze więzi były nośnikiem Ewangelicznych wartości nie tylko dla nas, ale i dla tych do których jesteśmy posłani, dla otoczenia w jakim żyjemy.

Komentarze

  1. Bardzo ciekawy blog, będę tutaj zaglądać.
    Dziękuję i pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

skomentowali

Popularne posty z tego bloga

Przerywam milczenie!!!

-
Obraz
Odkąd usunęłam Fb miało mnie być tu więcej...Nawet obiecywałam. Prawda jest taka, że dzięki odcięciu facebookowej pępowiny doświadczam cudownej wolności od internetu. Korzystam z niego o wiele rzadziej i nie marnuję tyle czasu, poza tym wydaje się, że jestem zdrowsza psychicznie. 

Czuję się o wiele spokojniejsza i mniej zabiegana, łatwiej mi wrócić do harmonii z samą sobą. To są fakty przetestowane na własnej skórze. Odkąd "rzuciłam" facebooka bardziej angażuję się w PRAWDZIWE życie, w ludzi i ich sprawy. Bardziej jestem ze wspólnotą i więcej czasu poświęcam ludziom. Potrafię dać komuś więcej swojego czasu.

Moi drodzy. Wiem, że brzmi to trochę jak przechwałki. Szczerze powiem, że trochę gryzło mnie sumienie, że nie piszę nic na blogu. Z drugiej strony...Naprawdę nie chcę, by chodziło tylko o liczbę wejść na bloga i popularność. 

Wiem, że są tu moi przyjaciele. Ludzie, którzy czytają bloga bo gdzieś tam, na jakimś etapie życia zetknęli się ze mną i polubili. Biblia mówi "po…
Czytaj więcej

Wycieram nosy cudzym dzieciom

-
Obraz
Czasem obserwuję ludzi potwornie znudzonych. Ludzi, którzy szukają w życiu jakiegoś rodzaju samozadowolenia. Są niezmiernie nieszczęśliwi, narzekający, niespełnieni i zgorzkniali.

Nie oceniam ich głębiej poza tym co widzę.

Powiem więcej, nawet ich rozumiem. Znam to z własnego doświadczenia. Istnieje bowiem taki rodzaj nie wiary w siebie, który wpędza w chorą gonitwę za nic nie robieniem.

Szczerze jednak powiem...Nie ma chyba większej tragedii, niż zostać Kiepskim, z pilotem i browarkiem w ręku. Człowiekiem,którego świat zawęził się na nim samym. Na poczuciu najedzenia i świadomości posiadania w lodówce jeszcze kilku "browarków".

Czasem myślę o własnych "browarkach" o tym, co to w moim życiu jest? Co to są za przestrzenie, przyzwyczajenia, zachowania, rzeczy, które dają mi złudne poczucie bezpieczeństwa. Co jest moją "lodówką"?

Chrześcijaństwo nie może być chill outem...Kontemplacja to nie odpływ w nirwanę,   nie płytkie samooświecenie. Dlatego też nie zgodzę s…
Czytaj więcej

Poszukiwanie własnej wartości.

-
Obraz
Ostatnio było troszkę o kenozie, czyli tym, jak postrzegam cud Wcielenia Syna Bożego.
Jest to poniekąd mega temat. Bóg zapragnął ciała człowieka.

Dziś sięgam jeszcze głębiej. 
A gdzie wiodą mnie moje filozoficznie rozbrykane myśli? Rzecz jasna ku Atenom (hehe).A tak na serio, jeszcze dalej, tam, gdzie był początek pradziejów( oczywiście ten przedhistoryczny).

Przed historią, taką jaką znamy ze szkolnych ław, jest bowiem moi drodzy historia jeszcze inna! Jest to historia duchowa. Może nieco filozoficzna, na pewno spisana językiem przed-historycznym, czyli językiem mitu.

Wszystkie znane nam mity niosą w sobie mniej, lub bardziej udaną próbę odpowiedzi na pytanie o człowieka, Boga ( bogów)  i tego skąd na świecie różne sytuacje i ludzkie sprawy się wzięły.

Pomyśleliście kiedyś może o tym, kiedy po raz pierwszy Bóg zapragnął ludzkiego ciała?
Szok polega na tym, że trzeba stwierdzić, że było to prawdopodobnie w Raju.

Czytając Księgę Rodzaju (księgę bardzo przeze mnie miłowaną), dowiadujemy się, o …
Czytaj więcej