Zbawienie dla nieidealnych.

Bywają dni, w których człowiek nie ma siły kompletnie na nic…Czuje się przygnębiony i osłabia go perspektywa wzięcia odpowiedzialności za życie. Po co Bóg dopuszcza na nas takie dni? Momenty w których nie czujemy się twórczy lecz jedynym marzeniem jest spoczynek na łóżku? Dni w których przegrywamy z naszymi postanowieniami, ambicjami? Kiedy czujemy, że nie możemy…że „padamy na twarz”. Dlaczego zmagamy się z naszą niedoskonałością?

Hmm…błogosławiona jest moja bezsilność. Moje spotkanie z pęknięciem jakie w sobie noszę. Nie przeklinajmy tego. Pochylmy się z troską, nad naszym pęknięciem. Nad rysą niemocy, którą dziedziczymy wraz z grzechem. Gdybyśmy, my-grzesznicy nie posiadali tej rysy i nie odczuwali czasami bolesnej prawdy, że materia nas przytłacza, nie moglibyśmy być zbawieni.

Tak. Zbawienie jest dla pękniętych. Jest właśnie dzisiaj dla mnie. Dziś, kiedy nie jestem mocna i kiedy nie realizuje w pełni narzuconego sobie „programu świętości”. Dziś, kiedy klęczę nad moim pęknięciem…Nad gruzami. Dziś przychodzi do mnie zbawienie. Właśnie teraz, gdy kontempluję własną szczelinę, przez której popękaną niedoskonałość wpłynie, do mego nieidealnego wnętrza Twoje Miłosierdzie.

Dzisiaj ponad moim planem na życie zwyciężyło Twoje Zbawienie Jezu…